Obwiązująca w polskim prawodawstwie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość, aby umorzone wierzytelności zostały zaliczone przez podatnika w koszt uzyskania przychodów. Aby jednak można było je do nich zaliczyć, muszą być spełnione pewne warunki.
Aby móc zaliczyć umorzoną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodu, należy spełnić dwa zasadnicze warunki. Musi być ona umorzona, ale wcześniej musi być zaliczona do przychodów. Sama definicja wierzytelności nie została opisana w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale jest ujęta w prawie cywilnym. Każdy podatnik ma prawo zrzec się wierzytelności. Jednakże zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia z długu swojego dłużnika, a dłużnik jednocześnie to zwolnienie przyjmuje.
Aby wierzyciel mógł zaliczyć wartość umorzonej wierzytelności, musi był spełniony warunek wcześniejszego zarachowania jej do należnych przychodów. Prawo przewiduje, że za przychód uważa się kwoty należne, nawet gdy te nie zostały otrzymane. Podatnik może jednak zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie wierzytelności w kwocie netto, bez podatku od towarów i usług VAT, ponieważ ten nie został wcześniej zaliczony do przychodów.
Poza tym, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie kwotę główną umorzonej zależności, bez naliczonych odsetek. Te z kolei można zaliczyć do przychodów, gdy zostały faktycznie otrzymane. Należy też mieć na uwadze, że do kosztów uzyskania przychodów nie można wliczyć wierzytelności uznanych za przedawnione, a także wierzytelności nieściągalnych, z wyjątkiem wierzytelności, które zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Właściwe zakwalifikowanie przychodów jest istotne ze względu na fakt, że każdy z nich podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w tym także przychody związane z umorzonymi wierzytelnościami. Przychód z tytułu umorzonego zobowiązania zachodzi w momencie i z dniem zawarcia z wierzycielem umowy o zwolnieniu z długu.
0 komentarzy