Paserstwo to przestępstwo umyślne, gdzie sprawca ma świadomość lub przewiduje, że dana rzecz pochodzi z czynu zabronionego. Takie przestępstwo popełnić można na cztery sposoby: nabywając rzecz, przyjmując rzecz, pomagając zbyć rzecz lub pomagając ukryć rzecz. Nie ma przy tym znaczenia czy pomoc była skuteczna czy nie. Paserstwem nie jest natomiast samo zbycie rzeczy czy jej ukrycie. To zachowania wliczone w przestępstwo kradzieży lub rozboju.
Paserstwo dotyczy rzeczy ruchomych i nieruchomości. Warunkiem koniecznym uznania danego zachowania za paserstwo jest to, aby rzecz, która go dotyczy, pochodziła z czynu zabronionego. Czynność ta nie musi być dokonywana z bezpośrednim sprawcą czynu. Możliwe jest bowiem popełnienie przestępstwa paserstwa na skutek nabycia danej rzeczy od osoby, która nabyła ją od sprawcy czy pasera.
W takich przypadkach niekiedy ciężko jest udowodnić, że dana osoba wiedziała o tym, że rzecz pochodzi z przestępstwa. W takiej sytuacji pojawia się więc przestępstwo niemyślnego paserstwa opisane w art. 292 kodeksu karnego.
Przy paserstwie nieumyślnym sprawca nie wie, że dana rzecz pochodzi z popełnienia z czynu zabronionego. Takie przestępstwo ma miejsce wówczas, gdy dana osoba na podstawie okoliczności w jakich nabywa rzecz powinna przypuszczać, że pochodzi ona z czynu zabronionego. Do takich okoliczności zalicza się wyjątkowo niską cenę czy tajemnicze zachowanie sprzedającego.
0 komentarzy