Jeśli przepisy przewidują możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.
Grzywna nie jest orzekana wtedy, gdy dochody sprawcy lub jego możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że nie uiści on grzywny, a nie będzie można jej ścigać na drodze egzekucji. Ma to miejsce wówczas, gdy sprawca nie posiada majątku i dochodów, które pozwoliłyby mu na zapłacenie najniższej grzywny. Dotyczy to osób bezrobotnych i żyjących w nędzy.
Kary ograniczenia wolności związanej z obowiązkiem określonym w art. 35 par. 1 k.k. nie orzeka się wówczas, gdy stan zdrowia oskarżonego lub jego warunki osobiste uzasadniają przekonanie, że oskarżony tego obowiązku nie wykona.
W sytuacji, gdy przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat sąd zamiast kary pozbawienia wolności orzec grzywnę lub karę ograniczenia wolności do lat 2. Kara ograniczenia wolności wymierzana jest w miesiącach i latach.
Według obowiązującego kodeksu karnego sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.
Zasada preferencji kar nie izolacyjnych rozciąga się też na występki zagrożone tylko karą pozbawienia wolności do lat 5. Sąd w takiej sytuacji może zamiast kary pozbawienia wolności orzec grzywnę lub karę ograniczenia wolności, zwłaszcza jeśli równocześnie orzeka środek karny. Ten przepis nie obowiązuje w przypadku osób, które dopuściły się występku o charakterze chuligańskim.
0 komentarzy